FAQ

Poniżej znajdą Państwo odpowiedzi na główne pytania zadawane przez przedsiębiorców w związku z brexitem.

16.04.2024

Nota prawna

Odpowiedzi na pytania mają wyłącznie charakter poglądowy. Nie można udzielić jednoznacznych i wiążących (w świetle przepisów prawa) odpowiedzi. Informacje zawarte w odpowiedziach w szczególności nie powinny być traktowane jako porada prawna.

Wybierz pytanie

  1. Więcej informacji o obrocie towarowym pomiędzy UE a krajami trzecimi i obowiązującymi w tym zakresie regulacjami prawnymi, a także informacje o systemach informatycznych można znaleźć na stronach Krajowej Administracji Skarbowej oraz Ministerstwa Finansów lub w szczególności na następujących stronach:

  2. Przedsiębiorcy, którzy prowadzą obrót towarowy z UK muszą dokonać formalności celnych związanych z przywozem towarów z państwa trzeciego lub wywozem towarów do państwa trzeciego, w tym są zobowiązani do rejestracji w usłudze e-Klient oraz do uzyskania numeru EORI (ang. Economic Operator Registration and Identification Number).

    Rejestracji dokonują unijne organy celne właściwe ze względu na siedzibę przedsiębiorcy.

    W Polsce organem wyznaczonym do nadawania, aktualizacji i unieważniania numerów EORI jest Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu.

    Instrukcja, jak uzyskać numer EORI, dla osób po raz pierwszy korzystających z Platformy Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych, jest dostępna na stronie PUESC w zakładce EORI oraz szczegółowo na stronach Krajowej Administracji Skarbowej.

  3. Numer EORI, nadany przez organy celne UK, po brexicie nie jest już ważny na obszarze celnym UE-27.

    Zgodnie z unijnymi przepisami przedsiębiorca z kraju trzeciego powinien ubiegać się o numer EORI w kraju, gdzie posiada siedzibę (siedziba w jednym z państw członkowskich UE-27) lub jeśli nie posiada siedziby w UE-27 – w miejscu pierwszej operacji celnej.

    Informacja na temat numerów EORI na stronie brytyjskiego organu celno-podatkowego HM Revenue and Customs.

  4. Nr EORI uzyskany w Polsce nie jest ważny w Wielkiej Brytanii po 31.12.2020. Wielka Brytania wymaga zarejestrowania się w tym kraju i uzyskania brytyjskiego nr EORI. W przypadku, gdy przywóz państwa towarów do UK będzie realizowany przez firmę brytyjską posiadającą brytyjski numer EORI, to nie potrzebują państwo brytyjskiego nr EORI. W przypadku eksportu do Irlandii Pn. nadal będą ważne nr EORI UE.

  5. Przedsiębiorca unijny, który wyłącznie importuje towary do UE-27 lub eksportuje z UE-27 potrzebuje numeru EORI wydanego w swoim kraju. Natomiast jeżeli przedsiębiorca unijny dokonuje importu do Wielkiej Brytanii lub eksportu z Wielkiej Brytanii, lub realizuje operacje tranzytowe WPT z Wielkiej Brytanii, to musi posiadać brytyjski numer EORI, żeby móc złożyć zgłoszenie celne w UK.

    Jeżeli jednak unijny przedsiębiorca nie współpracuje bezpośrednio z organami celnymi UK, np. jeśli korzysta z usług przewoźnika lub przedstawiciela celnego, wówczas ten przedsiębiorca nie będzie potrzebował brytyjskiego numeru EORI.

  6. Brytyjski numer EORI muszą uzyskać osoby zobowiązane do dokonywania zgłoszeń celnych w Wielkiej Brytanii, zarówno jako eksporterzy, jak i importerzy. Dotyczy to również osób korzystających z procedury tranzytu WPT, jeśli otwierają operacje tranzytowe w Wielkiej Brytanii. Ponadto przewoźnicy, który są zobowiązani do złożenia deklaracji bezpieczeństwa i ochrony przy imporcie do Wielkiej Brytanii również potrzebują brytyjskiego numeru EORI.

  7. Umowa o handlu i współpracy między UE i UK przewiduje zerowe stawki celne na wszystkie towary, pod warunkiem spełnienia i udokumentowania pochodzenia celnego importowanych towarów.

    Wysokość stawek celnych na towary nie spełniające tego warunku można znaleźć w brytyjskiej taryfie celnej.

  8. Umowa o handlu i współpracy między UE i UK przewiduje zerowe stawki celne na wszystkie towary, pod warunkiem spełnienia i udokumentowania pochodzenia celnego importowanych towarów.

    Wysokość stawek celnych można sprawdzić w przeglądarce taryfowej „Informacyjnego Systemu Zintegrowanej Taryfy Celnej – ISZTAR4”.

  9. Reguły pochodzenia zawarte w Umowie określają czy towary zostały całkowicie uzyskane/przetworzone w UE lub UK, czy też wyprodukowano je przy użyciu komponentów pochodzących z innych krajów. Potwierdzenie czy produkt został w wystarczającym stopniu wytworzony/ przetworzony w UE lub w Wielkie Brytanii jest konieczne aby zdecydować, czy może być uważany za produkt pochodzący z UE lub UK, a w konsekwencji czy może być on objęty preferencyjnymi zasadami handlu, czyli przede wszystkim zerową stawką celną.

    Więcej informacji na temat preferencyjnego pochodzenia towarów można znaleźć na stronach Krajowej Administracji Skarbowej.

  10. W Umowie przewidziano, że wniosek o preferencyjne traktowanie taryfowe przywożonych produktów może opierać się na:
    - sporządzonym przez eksportera oświadczeniu o pochodzeniu (dla pojedynczych lub wielokrotnych przesyłek);
    - na wiedzy importera, że produkt jest pochodzący.

    Wzór oświadczenia o pochodzeniu jest zamieszczony w załączniku Orig-4 do Umowy. Aby uniknąć wątpliwości co do zgodności sporządzonego oświadczenia ze wzorem zalecane jest wykorzystywanie przez polskich eksporterów wersji w języku angielskim. Elementem oświadczenia jest wskazanie numeru eksportera REX, dla przesyłek zawierających produkty pochodzące o wartości przekraczającej 6000 euro. Jeżeli wartość wywożonych produktów nie przekracza tego progu, oświadczenie może być sporządzone przez każdego eksportera.

    Świadectwa EUR.1 nie będą stosowane w handlu pomiędzy UE i Wielką Brytanią.

    W Polsce rejestracja prowadzona jest przez Izbę Administracji Skarbowej w Poznaniu – Wydział Centralna Rejestracja. Wytyczne dla przedsiębiorców dotyczące rejestracji w REX

    Wnioskowanie o preferencyjne traktowanie taryfowe na podstawie tzw. „wiedzy importera” jest możliwe jeżeli importer dysponuje niezbędną szczegółową wiedzą o pochodzeniu produktu i spełnianiu przez niego wymogów Umowy UE-UK. Wiedza ta musi być oparta na informacjach w formie dokumentów i innych dowodów udostępnionych importerowi przez eksportera lub wytwórcę produktu, które są w posiadaniu importera już w momencie składania zgłoszenia celnego. W oparciu o nie importer musi być w stanie udowodnić, że odpowiednia reguła pochodzenia została spełniona i produkt może być uważany za pochodzący w rozumieniu tej Umowy. Jeżeli importer nie będzie w stanie tego wykazać, organ celny odmówi przyznania preferencyjnego traktowania taryfowego.

  11. Towary nieunijne, które pierwotnie zostały wywiezione jako towary unijne poza obszar celny Unii i są powrotnie wprowadzane na ten obszar w terminie trzech lat i zgłaszane do dopuszczenia do obrotu, na wniosek osoby zainteresowanej, zostają zwolnione z należności celnych przywozowych.

    Zwolnienia z należności celnych przywozowych udziela się jedynie w przypadku, gdy towary powracają w takim stanie, w jakim zostały wywiezione.

    Art. 158 RD określa przypadki, w których uznaje się, że towary powróciły w takim stanie, w jakim zostały wywiezione.

  12. Obowiązujące przepisy unijnego prawa celnego, które stosuje się wobec państw trzecich, regulują miedzy innymi kwestie dotyczące „towarów powracających”, które są dopuszczane do obrotu na terytorium UE (importowane). Przepisy art. 203 UKC przewidują możliwość zwolnienia z należności celnych dla towarów powracających, po spełnieniu warunków przewidzianych w tych przepisach.

    W przypadku towarów powracających, zgodnie z art. 253 RW:

    1. W chwili złożenia zgłoszenia celnego do dopuszczenia do obrotu zgłaszający udostępnia urzędowi celnemu informacje, z których wynika, że warunki zwolnienia z należności celnych przywozowych zostały spełnione.

    2. Informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przedstawione na jeden z poniższych sposobów:

      1. poprzez udostępnienie odpowiednich danych zawartych w zgłoszeniu celnym lub zgłoszeniu do powrotnego wywozu, na podstawie których towary powracające zostały pierwotnie wywiezione lub powrotnie wywiezione z obszaru celnego Unii;

      2. za pomocą wydruku, uwierzytelnionego przez właściwy urząd celny, zgłoszenia celnego lub zgłoszenia do powrotnego wywozu, na podstawie których towary powracające zostały pierwotnie wywiezione lub powrotnie wywiezione z obszaru celnego Unii;

      3. za pomocą dokumentu wydanego przez właściwy urząd celny, zawierającego istotne dane zawarte w danym zgłoszeniu celnym lub zgłoszeniu do powrotnego wywozu;

      4. za pomocą dokumentu wydanego przez organy celne, poświadczającego, że warunki zwolnienia z należności celnych przywozowych zostały spełnione (arkusz informacyjny INF3).

    3. Jeżeli z informacji dostępnych właściwym organom celnym wynika, że towary zgłoszone do dopuszczenia do obrotu są towarami, które zostały pierwotnie wywiezione poza obszar celny Unii, i że w chwili wywozu spełniały warunki wymagane do ich zwolnienia z należności celnych przywozowych jako towary powracające, to informacje, o których mowa w ust. 2, nie są wymagane.

    4. Ustęp 2 nie ma zastosowania, jeżeli towary mogą zostać zgłoszone do dopuszczenia do obrotu ustnie bądź w inny sposób. Ustęp 2 nie ma także zastosowania do międzynarodowego przemieszczania opakowań, środków transportu ani do niektórych towarów będących przedmiotem szczególnych porozumień celnych, chyba że przepisy stanowią inaczej.

    Organem celnym właściwym do rozstrzygania w sprawie indywidualnej – dotyczącej m.in. zwolnienia z należności celnych przywozowych towarów powracających – jest naczelnik urzędu celno-skarbowego. Właściwy organ celny, rozstrzygając w sprawach należących do jego właściwości, jest uprawniony do zbadania i oceny wszystkich posiadanych dowodów, pod względem faktycznym oraz prawnym.

  13. Wszystkie dotychczasowe pozwolenia celne, które były wydane przez władze UK na podstawie przepisów unijnego prawa celnego, tracą swą ważność na obszarze celnym UE-27.

    Jednak pozwolenia AEO wydane przez organy celne Zjednoczonego Królestwa nie straciły swojej ważności w UE z dniem 1.01.2021r, pod warunkiem, że dotyczą bezpieczeństwa i ochrony. Jeżeli jednak dotyczą wyłącznie uproszczeń celnych, w UE nie są uznawane. Natomiast wszystkie rodzaje pozwoleń AEO, wydane przez organy Zjednoczonego Królestwa dla przedsiębiorców w Irlandii Północnej zachowały swoją ważność w UE.

  14. Tak. Pozwolenia nadające status upoważnionego przedsiębiorcy (AEO) i inne pozwolenia na korzystanie z uproszczeń celnych udzielone przedsiębiorcom mającym siedzibę w Irlandii Północnej zachowują ważność na obszarze celnym Unii. 

  15. Tak, jednak wspólna procedura tranzytowa (WPT) będzie najczęściej stosowana. 

    Jeżeli zgłoszenie celne towarów do procedury dopuszczenia do obrotu nie następuje na granicy UK/UE – to wówczas przywożone towary należy objąć procedurą tranzytu, co wiąże się z koniecznością złożenia zabezpieczenia w wysokości mogącego powstać długu celnego i należności podatkowych.

    UK z chwilą wystąpienia z UE stosuje, jako odrębna Umawiająca się Strona, postanowienia Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej oraz Konwencji o uproszczeniach formalności w handlu towarami (SAD).

    Do obsługi zgłoszeń celnych tranzytowych wykorzystywany jest – Nowy Skomputeryzowany Systemem Tranzytowy (NCTS2), który umożliwia składanie zgłoszeń do procedury tranzytu oraz monitorowanie operacji tranzytowych.

    Wspólna procedura tranzytowa (WPT) rozpoczyna się w urzędzie celnym wyjścia, a kończy się wraz z przedstawieniem towarów i towarzyszącego im zgłoszenia tranzytowego w urzędzie celnym przeznaczenia. Po otrzymaniu właściwego  komunikatu z urzędu przeznaczenia organy celne państwa wyjścia zamykają procedurę tranzytu, a zobowiązanie głównego zobowiązanego = osoby korzystającej z procedury tranzytu wygasa, chyba, że odnotowano jakieś nieprawidłowości.

    Istnieją dwa rodzaje wspólnej procedury tranzytowej, procedura T1 i procedura T2, które odzwierciedlają różnice w statusie przemieszczanych towarów:

    • procedura tranzytu zewnętrznego (T1) stosowana jest głównie w przypadku przemieszczania towarów nieunijnych;
    • procedura tranzytu wewnętrznego (T2) stosowana jest w przypadku przewozu towarów unijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii przez kraj lub terytorium nienależące do tego obszaru celnego, bez jakiejkolwiek zmiany statusu celnego towarów.

    Alternatywnie do wspólnej procedury tranzytowej możliwe będzie stosowanie procedury TIR, jednakże wówczas na granicy UK/UE wymagane będzie, oprócz przedstawienia papierowego karnetu TIR, przesłanie danych z karnetu TIR do systemu NCTS. Na obszarze UK towary będą przemieszczać się wyłącznie na karnecie TIR, bez zastosowania systemu informatycznego.

  16. Towary przywożone z Wielkiej Brytanii mają status nieunijny i przemieszczają się do Polski w ramach zasad określonych w międzynarodowych konwencjach tranzytowych: Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej lub Konwencji TIR.

    W przypadku wspólnej procedury tranzytowej towary z Wielkiej Brytanii powinny przemieścić się razem z Tranzytowym Dokumentem Towarzyszącym będącym wydrukiem z systemu tranzytowego (NCTS).

    W przypadku procedury TIR towary z Wielkiej Brytanii powinny przemieścić się z papierowym karnetem TIR, a ponadto po przesłaniu danych zgłoszenia do NCTS w pierwszym granicznym urzędzie celnym w UE podczas wwozu towarów na obszar celny UE, zostanie wydany Tranzytowy Dokument Towarzyszący.

    Towary wywożone do Wielkiej Brytanii przemieszczają się razem z:

    • Wywozowym Dokumentem Towarzyszącym będącym wydrukiem z systemu wywozowego (AES), jeżeli nie będzie zastosowana międzynarodowa procedura tranzytu do Wielkiej Brytanii, lub

    • w przypadku wspólnej procedury tranzytowej: z Tranzytowym Dokumentem Towarzyszącym (TAD) lub Tranzytowym Dokumentem Towarzyszącym/Bezpieczeństwo (TSAD), lub

    • w przypadku procedury TIR: z papierowym karnetem TIR oraz z Tranzytowym Dokumentem Towarzyszącym.

  17. Wielka Brytania stosuje postanowienia Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej (Konwencja o WPT) oraz Konwencji o uproszczeniach formalności w handlu towarami (Konwencja SAD) jako odrębna Umawiająca się Strona, tzw. kraj wspólnego tranzytu.

    W zakresie regulacji Konwencji o WPT obowiązują następujące zasady:

    1. Wcześniej złożone zabezpieczenia generalne automatycznie obejmują obszar Wielkiej Brytanii jako strony Konwencji o WPT i udzielone numery GRN oraz poświadczenia TC31 i TC33 pozostają ważne.

      Jednakże, posiadacze pozwoleń na stosowanie ww. zabezpieczeń powinni w ciągu 12 miesięcy od dnia wystąpienia Wielkiej Brytanii z UE poinformować urząd składania zabezpieczenia o zamiarze wykreślenia lub utrzymania Wielkiej Brytanii w grupie krajów stron Konwencji o WPT oraz złożyć stosowny aneks do zobowiązania gwaranta – na tej podstawie będą dokonywane odpowiednie zmiany w pozwoleniach.

    2. Dla operacji tranzytu T1 lub T2 stosowany jest system NCTS2. Zgłaszający powinni pamiętać o prawidłowych zasadach dot. deklarowania pola urząd tranzytowy:

      1. w operacjach z Polski do Wielkiej Brytanii - jest to graniczny urząd celny po stronie Wielkiej Brytanii; w operacjach z Wielkiej Brytanii do Polski – jest to graniczny urząd celny po stronie UE (np. we Francji),

      2. w operacjach z Polski do Irlandii przez Wielką Brytanię są dwa urzędy tranzytowe - graniczny urząd celny po stronie Wielkiej Brytanii i graniczny urząd celny po stronie Irlandii.

    3. Ponieważ transport morski nie wchodzi w zakres Konwencji o WPT do przewozów morskich do/z Wielkiej Brytanii nie mają zastosowania:

      1. w tranzycie - elektroniczny dokument przewozowy lub zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą morską,

      2. przy potwierdzaniu unijnego statusu celnego towarów – regularna linia żeglugowa, wykorzystywanie manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego dotyczącego towarów lub dziennik połowowy, deklaracja wyładunkowa, deklaracja przeładunkowa oraz dane z satelitarnego systemu monitorowania statków.

  18. Dla potrzeb przewozów do/z UK jest możliwe stosowanie procedury TIR (UK jest stroną Konwencji TIR). Należy jednak pamiętać, iż system NCTS może być stosowany wyłącznie dla obsługi operacji TIR na obszarze UE (NCTS-TIR nie obejmuje krajów trzecich). Tym samym dla operacji TIR z Polski do UK w zgłoszeniu TIR w systemie NCTS2 w polu urząd przeznaczenia należy deklarować ostatni urząd graniczny w UE.

    Mając jednakże na względzie dodatkowe formalności związane z obsługą karnetów TIR, jak również biorąc pod uwagę ograniczone doświadczenie Wielkiej Brytanii w obsłudze procedury TIR, nie rekomenduje się przedsiębiorcom korzystania z procedury TIR w przewozach do/z Wielkiej Brytanii.

  19. Towary unijne wywożone z UE-27 (np. z Polski) do UK muszą zostać zgłoszone do procedury wywozu. Zgłoszenie wywozowe składa się w formie elektronicznej w ramach systemu AES/ECS2. Zgłoszenia wywozowe z wykorzystaniem formularza papierowego mogą być składane wyłącznie przez podróżnych, w procedurze awaryjnej w urzędzie wywozu lub w razie awarii aplikacji lub sieci teleinformatycznej po stronie zgłaszającego.

    Szczegółowe zasady dokonywania zgłoszeń wywozowych są opisane w „Instrukcji w zakresie obsługi w Systemie AES” oraz w „Instrukcji wypełniania zgłoszeń celnych AIS/IMPORT, AES/ECS2, NCTS2”. Zgłoszenie wywozowe można złożyć wraz z przedstawieniem towaru lub przed przedstawieniem towarów. Zgłoszenie wywozowe można również złożyć w trybie retrospektywnym.

    Szczegółowe informacje dotyczące obsługi oraz wypełniania zgłoszeń celnych w ramach systemu AES – dostępne są na Platformie Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych.

    Przesyłane w formie elektronicznej zgłoszenie wywozowe (komunikat IE515), jak również ewentualne jego sprostowanie i unieważnienie, muszą być podpisane przez zgłaszającego z wykorzystaniem jednego z dopuszczalnych „podpisów elektronicznych”.

    Zgłoszenie wywozowe (komunikat IE515) jest składane do urzędu wywozu. Następnie towar zwolniony do procedury przemieszcza się do urzędu wyprowadzenia, który potwierdza jego wyprowadzenie poza obszar celny UE-27.

    Potwierdzeniem zakończenia procedury wywozu jest komunikat elektroniczny IE599, podpisany elektronicznie przez urząd wyprowadzenia, stanowiący także dowód dla organów podatkowych w zakresie zastosowania 0% stawki VAT.

  20. Od 01.01.2021 r. władze celne państw członkowskich UE stosują unijne przepisy dotyczące eksportu oraz importu z UK wobec krajów trzecich, tj. krajów nie będących członkami UE. Od tego momentu wszystkie towary wprowadzane (importowane) na obszar celny UE z terytorium UK lub wyprowadzane (eksportowane) z tego obszaru do UK podlegają dozorowi celnemu i obowiązkowi dokonania zgłoszenia celnego do odpowiedniej procedury celnej. 

    1. Eksport towarów z UE

      Towary unijne, które mają zostać wyprowadzone poza obszar celny Unii, zgodnie z art. 269 ust. 1 UKC, zostają objęte procedurą wywozu. Towary unijne zgłoszone do wywozu, podlegają dozorowi celnemu od chwili przyjęcia zgłoszenia, do czasu wyprowadzenia ich z obszaru celnego UE lub do czasu unieważnienia zgłoszenia celnego.

      Urzędy celne właściwe dla objęcia towarów procedurą wywozu (art. 221 ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego (RW)):

      • urząd celny właściwy dla siedziby eksportera;

      • urząd celny właściwy dla miejsca, gdzie towary są pakowane lub ładowane do transportu wywozowego;

      • inny urząd celny w danym państwie członkowskim właściwy dla danej operacji ze względów administracyjnych.

      Po objęciu towarów procedurą wywozu można je objąć następną procedurą – procedurą tranzytu, która ułatwi przekroczenie granicy UE/UK.

    2. Import do UE towarów z UK

      1. Dopuszczenie do obrotu

        Towary nieunijne przeznaczone do wprowadzenia na rynek Unii lub przeznaczone do osobistego użytku lub konsumpcji na obszarze celnym Unii są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu (art. 201 UKC). Dopuszczenie do obrotu nadaje towarom nieunijnym unijny status celny.

      2. Tranzyt

        Jeżeli zgłoszenie celne towarów do procedury dopuszczenia do obrotu nie następuje na granicy UK/UE – to wówczas przywożone towary należy objąć procedurą tranzytu, co wiąże się z koniecznością złożenia zabezpieczenia w wysokości mogącego powstać długu celnego i należności podatkowych.

        UK z chwilą wystąpienia z UE stosuje, jako odrębna Umawiająca się Strona, postanowienia Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej oraz Konwencji o uproszczeniach formalności w handlu towarami (SAD).

        Do obsługi zgłoszeń celnych tranzytowych wykorzystywany jest – Nowy Skomputeryzowany Systemem Tranzytowy (NCTS2), który umożliwia składanie zgłoszeń do procedury tranzytu oraz monitorowanie operacji tranzytowych.

        Wspólna procedura tranzytowa (WPT) rozpoczyna się w urzędzie celnym wyjścia, a kończy się wraz z przedstawieniem towarów i towarzyszącego im zgłoszenia tranzytowego w urzędzie celnym przeznaczenia. Po otrzymaniu właściwego komunikatu z urzędu przeznaczenia organy celne państwa wyjścia zamykają procedurę tranzytu, a zobowiązanie głównego zobowiązanego wygasa, chyba, że odnotowano jakieś nieprawidłowości.

        Istnieją dwa rodzaje wspólnej procedury tranzytowej, procedura T1 i procedura T2, które odzwierciedlają różnice w statusie przemieszczanych towarów:

        • procedura tranzytu zewnętrznego (T1) stosowana jest głównie w przypadku przemieszczania towarów nieunijnych;

        • procedura tranzytu wewnętrznego (T2) stosowana jest w przypadku przewozu towarów unijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii przez kraj lub terytorium nienależące do tego obszaru celnego, bez jakiejkolwiek zmiany statusu celnego towarów.

      3. Kontrole na granicy UE

        Import większości artykułów spożywczych wymaga, w zależności od rodzaju towaru, przeprowadzenia granicznej kontroli weterynaryjnej, sanitarnej lub fitosanitarnej.

        Informacje na temat warunków przeprowadzenia tych kontroli można znaleźć na stronach internetowych:

        1. Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa

        2. Głównego Inspektoratu Weterynarii

        3. Głównego Inspektoratu Sanitarnego

    3. Rejestracja w systemach

      Zgodnie z art. 10a Prawa celnego (PC), w naszym kraju wymiana informacji z organami celnymi drogą elektroniczną jest dokonywana przez Platformę Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych.

      Zasady rejestracji/aktualizacji danych, odpowiednio dla osób fizycznych oraz podmiotów (gospodarczych) w ramach usługi e-KLIENT (PUESC), w tym sposób uzyskania numeru EORI, określa Instrukcja elektronicznej rejestracji dla potrzeb zarządzania użytkownikami korzystającymi z usług Systemu Informacyjnego Skarbowo-Celnego. Aktualna wersja tej instrukcji dostępna jest na stronie PUESC.

      Przedsiębiorcy (osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, ale uznane – na mocy prawa unijnego lub krajowego – za mającą zdolność do czynności prawnych, które w ramach swojej działalności gospodarczej zajmują się działaniami regulowanymi przepisami prawa celnego) mający siedzibę na obszarze celnym Unii, zobowiązani są do zarejestrowania się – muszą mieć nadany numer EORI (Economic Operators Registration and Identification number). Podstawę prawną nadawania numeru EORI stanowi art. 9 UKC.

      Rejestracji dokonują organy celne właściwe ze względu na siedzibę przedsiębiorcy. W Polsce organem wyznaczonym do nadawania, aktualizacji i unieważniania numerów EORI jest Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu. Instrukcja (krok po kroku), jak uzyskać numer EORI – dla osób po raz pierwszy korzystających z PUESC – została udostępniona w zakładce EORI.

    4. Zezwolenia drogowe

      W sprawie wydawania ewentualnych zezwoleń drogowych na przewóz rzeczy do i z UK prosimy kontaktować się z Głównym Inspektoratem Transportu Drogowego. Więcej informacji dostępnych na stronie GITD.

       

Pobierz PDF
Opublikowano: 04.10.2019
Zmodyfikowano: 16.04.2024
Opracowanie: Redakcja Portalu Podatkowego