Pytania i odpowiedzi


Pytania i odpowiedzi dotyczące COVID-19

16.04.2024

Wybierz tematykę

Ordynacja podatkowa

PIT

    1. Czy pracodawca, który uzyska zwolnienie z obowiązku opłacenia składek w związku z zatrudnianiem pracowników, powinien z tego tytułu rozpoznać przychód do opodatkowania?

      Uzyskanie przez pracodawcę zwolnienia z obowiązku opłacania składek związanych z zatrudnieniem pracowników tj. na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, nie powoduje obowiązku rozpoznania przychodu.

    2. Czy pracodawca, który uzyska zwolnienie z obowiązku opłacenia składek w związku z zatrudnianiem pracowników, w części finansowanej przez pracodawcę, może uznać nieopłacone składki jako koszt uzyskania przychodu ?

      Jeżeli pracodawca naliczył składki związane z zatrudnieniem pracowników, które powinny być finansowane przez niego, i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.

    3. Czy pracodawca, który uzyska zwolnienie z obowiązku opłacenia składek w związku z zatrudnianiem pracowników, może pełną kwotę wynagrodzenia brutto pracownika uznać jako koszt uzyskania przychodu?

      Jeżeli pracodawca skorzystał ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne pracowników, tzn. pobrał składki z wynagrodzenia pracowników i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.

    4. Czy będzie można odliczyć, przy wyliczaniu miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń ze stosunku pracy, składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne pobrane przez płatnika, ale nieprzekazane do ZUS w sytuacji, kiedy składki nie podlegają wpłacie do ZUS, w związku ze zwolnieniem, o którym mowa w art. 31zo ustawy COVID-19?

      Zarówno przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b updof jak i art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b updof wskazuje na składki pobrane przez płatnika ze środków podatnika. Zatem zasadne wydaje się przy obliczeniu zaliczki na podatek przez płatnika dokonanie stosownych obniżeń pobranych składek społecznych i zdrowotnych. Wskazane zwolnienie, o którym mowa w art. 31zo ustawy COVID-19, dotyczy bowiem płatnika. Natomiast nie odnosi się do sytuacji prawnopodatkowej pracownika, która nie uległa w tym zakresie zmianie.

      Należy wziąć pod uwagę dwie możliwości:

      • jeżeli pracodawca pobrał z dochodu pracownika składki na ubezpieczenia społeczne, których nie przekazał do ZUS, to o ich kwotę może pomniejszyć dochód zatrudnionego dla potrzeb obliczenia zaliczki na PIT. Pracodawca zmniejsza także zaliczkę na podatek o pobraną ze środków pracownika kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne
        (nie więcej niż 7,75% podstawy wymiaru tej składki). W tej sytuacji bowiem pracownik zapłacił ze swojego dochodu składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne;
      • jeżeli pracodawca nie tylko nie odprowadził do ZUS składek w części finansowanej przez pracownika, lecz także ich nie potrącił z przychodów zatrudnionego, to nie może niepobranych przez siebie składek odliczyć przy obliczaniu zaliczki na podatek od dochodów pracownika".
  1. Czy jeśli podatnik złoży zeznanie w terminie do 30 kwietnia 2020 r. a podatek zapłaci w maju 2020 r. to art. 15zzj ustawy COVID-19 będzie miał zastosowanie?

    Zgodnie z art. 15zzj ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) złożenie organowi podatkowemu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2019 r. oraz wpłacenie należnego podatku dochodowego od osób fizycznych po upływie terminu na jego złożenie, nie później jednak niż w terminie do dnia 31 maja 2020 r. jest równoznaczne ze złożeniem przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 § 4 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2020 r. poz. 19). W takim przypadku organ nie wszczyna postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, a wszczęte umarza.

    Powyższe dotyczy wyłącznie kwestii odpowiedzialności karnej za złożenie po terminie zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT za 2019 r. i oznacza, że w przypadku złożenia tej deklaracji i wpłaty w całości należnego podatku, w terminie do 31 maja b.r., sprawca takiego czynu nie podlega karze.

    Jednocześnie Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 23 kwietnia 2020 r. w sprawie zaniechania poboru odsetek za zwłokę od niektórych zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2019 r. w związku z COVID-19 (Dz. U. poz. 728), na podstawie którego zarządza się zaniechanie poboru odsetek za zwłokę naliczonych w okresie od dnia 1 maja 2020 r. do dnia 1 czerwca 2020 r. od zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych wynikającego z zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w 2019 r., o których mowa w art. 45 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), w części przypadającej na dokonane w tym okresie wpłaty, o których mowa w art. 45 ust. 4 tej ustawy, podlegające zaliczeniu na poczet tych zaległości podatkowych.

  2. Czy jeśli podatnik złoży zeznanie w terminie do 31 maja 2020 r. i podatek zapłaci w maju 2020 r. to art. 15zzj ustawy COVID-19 spowoduje, że podatnik w tak złożonym zeznaniu będzie mógł przekazać 1% podatku na rzecz wybranej OPP?

    Tak. Ustawą z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-21 (Dz. U. poz. 695), w art. 19, wprowadzono zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez dodanie art. 52v.

    W myśl tego przepisu kwotę na rzecz organizacji pożytku publicznego naczelnik urzędu skarbowego przekazuje również na podstawie wniosku wypełnionego w:

    • zeznaniu podatkowym złożonym do dnia 1 czerwca 2020 r. albo w korekcie tego zeznania złożonej do dnia 30 czerwca 2020 r.;
    • oświadczeniu PIT-OP złożonym do dnia 1 czerwca 2020 r.
  3. Czy w przypadku zmiany umowy leasingu zawartej przed 1 stycznia 2019 r. polegającej na jej wydłużeniu, np. ze zmniejszeniem kwoty najbliższych rat, odroczeniu spłat rat i innych podobnych działań, możliwe będzie zastosowanie do takich umów, tzw. praw nabytych tj. rozliczania kosztów bez uwzględnienia limitu 150.000 zł?

    Zmiana umowy leasingu zawartej przed 1 stycznia 2019 r. może skutkować koniecznością zastosowania limitu kosztów z uwzględnieniem kwoty 150.000 zł. Każdy przypadek takiej zmiany umowy leasingu należy jednak rozpatrywać indywidualnie z uwzględnieniu jej wpływu na skutki w podatku dochodowym.

    Zmiana umowy leasingu z powodu COVID-19, która nie wpłynie na wysokość możliwych do zaliczenia do kosztów podatkowych rat leasingowych, a jedynie na ich przesunięcie w czasie, nie powoduje konieczności stosowania do takiej umowy nowych regulacji podatkowych.

  4. W jaki sposób należy wyliczyć zaliczki, jeśli podatnik na mocy art. 52r updof zrezygnował z wpłacania zaliczek uproszczonych?

    Podatnicy będący małymi podatnikami, którzy na 2020 r. wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek, o której mowa w art. 44 ust. 6b ustawy PIT, mogą zrezygnować w trakcie roku podatkowego z tej formy wpłacania zaliczek za miesiące marzec-grudzień 2020 r., jeżeli ponoszą negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19. W przypadku rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek, na podstawie art. 52r ust. 1 ustawy PIT, zaliczki należne do końca roku oblicza się zgodnie z art. 44 ust. 3 albo 3f ustawy PIT począwszy od miesiąca, za który podatnik ostatni raz zastosował uproszczoną formę wpłacania zaliczek. Przy obliczaniu tych zaliczek uwzględnia się zaliczki płacone w uproszczonej formie.

    O rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek, na podstawie art. 52r ust. 1 ustawy PIT, podatnicy informują w zeznaniu składanym za 2020 r. (ust. 3 w art. 52 r ustawy PIT).

    Podatnicy są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek – na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy PIT – ustala się w następujący sposób:

    • obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1;
    • zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
    • zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

    Natomiast podatnicy opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c ustawy PITsą obowiązani – zgodnie z ust. 3f w art. 44 ustawy PIT – wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące.

    Zatem po rezygnacji z zaliczki uproszczonej, przy wyliczaniu zaliczek według reguł ogólnych wynikających z art. 44 ust. 3 lub ust. 3f ustawy PIT, należy przyjąć dochody (przychody/koszty) narastająco od początku roku – także za miesiąc styczeń.

  5. Czy otrzymane dofinansowania do wynagrodzeń pracowników oraz do należnych od nich składek na ubezpieczenia społeczne z Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 15zzb oraz art. 15g ust. 1 ustawy o COVID - 19), należy zaliczyć do przychodu podatkowego? Czy wynagrodzenia oraz należne od nich składki na ubezpieczenie społeczne, opłacone z ww. dofinansowań pochodzących z Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach?

    Zgodnie z art. 15zzb ust. 1 ustawy o COVID (wprowadzonego ustawą z dnia 31 marca 2020r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw) starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4 zdanie pierwsze oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne w przypadku spadku obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19.

    W myśl art. 15g ust. 1 ustawy o COVID przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19 może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia COVID-19, na zasadach określonych w ust. 7 i 10.

    Zgodnie z art. 31q ust. 1 ustawy o COVID koszty, o których mowa w art. 15zzb oraz art. 15zzc– 15zze, są finansowane w roku 2020 r. ze środków Funduszu Pracy, o którym mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w ramach kwot ujętych w planie finansowym Funduszu Pracy na rok 2020.

    Należy wyjaśnić, że nie stanowią przychodu podatkowego zwrócone wydatki niezaliczone do kosztów podatkowych. Jeśli więc wynagrodzenie pracowników oraz należne od nich składki na ubezpieczenia społeczne w części w jakiej zostały sfinansowane z Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, sfinansowanie tych kosztów nie stanowi też przychodu podatkowego (art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy PIT i at. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy CIT).

    Powyższe ma zastosowanie również w przypadku podatników, którzy wybrali opłacanie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

  6. Jak należy rozumieć pojęcie negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19, o którym mowa w art. 52o updof?

    Odnosząc się do użytego w art. 52o ustawy PIT sformułowania „negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19” należy zauważyć, że obowiązujące przepisy nie definiują tego pojęcia. Jest to celowy zabieg ustawodawcy z uwagi na fakt, że u każdego podatnika/płatnika negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 mogą przejawiać się w inny sposób, np. spadkiem dochodów, koniecznością ograniczenia prowadzonej działalności, utratą płynności finansowej. Dlatego też ocena tego kryterium u poszczególnych podmiotów może być odmienna. Niemniej jednak musi być oparta na całokształcie okoliczności dotyczących danego podmiotu.

    W przepisach podatkowych brak jest wprost wskazania, co należy rozumieć pod pojęciem „negatywnych konsekwencji ekonomicznych”. Zawarcie takiego wskazania jest niemożliwe z uwagi na różnorodność możliwych do wystąpienia stanów faktycznych, skrajną odmienność branż, w jakich podatnicy działają, wielorakość czynników ekonomicznych, które mogą mieć zastosowanie.

    Za przesłanki, które mogą być brane pod uwagę przy ocenie kwalifikacji, można uznać np.:

    • spadek przychodów w porównaniu z poprzednim miesiącem bądź podobnym reprezentatywnym okresem,
    • brak spadku przychodów przy rezygnacji kontrahentów z kontraktów, które miały być wykonane w późniejszym okresie i miały spowodować ich wzrost,
    • zaniechanie inwestycji rozwojowych i strategicznych,
    • utrata dofinansowań, subwencji itp. w związku z np. brakiem spełnienia wymaganych przesłanek, których nie można było dotrzymać w związku z COVID-19,
    • utrata płynności finansowej, przy zachowaniu działalności na dotychczasowym poziomie, w związku z brakiem płatności od kontrahentów,
    • straty w związku z brakiem możliwości sprzedaży towarów i wyrobów, które były wyprodukowane przed epidemią COVID-19, a obecnie brak jest na nie zapotrzebowania lub jest ono zdecydowanie zmniejszone.

CIT

    1. Czy pracodawca, który uzyska zwolnienie z obowiązku opłacenia składek w związku z zatrudnianiem pracowników, powinien z tego tytułu rozpoznać przychód do opodatkowania?

      Uzyskanie przez pracodawcę zwolnienia z obowiązku opłacania składek związanych z zatrudnieniem pracowników tj. na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, nie powoduje obowiązku rozpoznania przychodu.

    2. Czy pracodawca, który uzyska zwolnienie z obowiązku opłacenia składek w związku z zatrudnianiem pracowników, może pełną kwotę wynagrodzenia brutto pracownika uznać jako koszt uzyskania przychodu?

      Jeżeli pracodawca skorzystał ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne pracowników, tzn. pobrał składki z wynagrodzenia pracowników i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.

    3. Czy pracodawca, który uzyska zwolnienie z obowiązku opłacenia składek w związku z zatrudnianiem pracowników, w części finansowanej przez pracodawcę, może uznać nieopłacone składki jako kosz uzyskania przychodu ?

      Jeżeli pracodawca naliczył składki związane z zatrudnieniem pracowników, które powinny być finansowane przez niego i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.

  1. Czy otrzymane dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, należy zaliczyć do przychodu podatkowego?

    Czy otrzymane dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, mają wpływ na możliwość zaliczenia do kosztów, sfinansowanych z nich wydatków?

    Należy wskazać, że nie stanowią przychodu podatkowego zwrócone wydatki niezaliczone do kosztów podatkowych. Jeśli więc wynagrodzenie pracowników oraz należne od nich składki na ubezpieczenia społeczne w części w jakiej zostały sfinansowane z Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, sfinansowanie tych kosztów nie stanowi też przychodu podatkowego (art.

  2. Czy w przypadku zmiany umowy leasingu zawartej przed 1 stycznia 2019 r. polegającej na jej wydłużeniu, np. ze zmniejszeniem kwoty najbliższych rat, odroczeniu spłat rat i innych podobnych działań, możliwe będzie zastosowanie do takich umów, tzw. praw nabytych tj. rozliczania kosztów bez uwzględnienia limitu 150.000 zł?

    Zmiana umowy leasingu zawartej przed 1 stycznia 2019 r., może skutkować koniecznością zastosowania limitu kosztów z uwzględnieniem kwoty 150.000 zł. Każdy przypadek takiej zmiany umowy leasingu należy jednak rozpatrywać indywidualnie z uwzględnieniu jej wpływu na skutki w podatku dochodowym.

    Zmiana umowy leasingu z powodu COVID-19, która nie wpłynie na wysokość możliwych do zaliczenia do kosztów podatkowych rat leasingowych, a jedynie na ich przesunięcie w czasie, nie powoduje konieczności stosowania do takiej umowy nowych regulacji podatkowych.