11.02.2025Co do zasady, podstawę opodatkowania stanowi suma dochodów ze źródeł przychodów (zyski kapitałowe i inne), po ewentualnym skorzystaniu przez podatnika z przysługujących mu odliczeń.
Część dochodów podlega opodatkowaniu w sposób zryczałtowany, bez uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów – w takiej sytuacji podstawą opodatkowania jest przychód. Dochodów tych nie łączy się z innymi dochodami.
Do tej grupy można zaliczyć np. przychody z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, które mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski [1], a także przychody z niektórych tytułów, np. udzielonych licencji, usług doradczych itp., uzyskane przez zagranicznych podatników [2].
Istnieją również inne, szczególne zasady określenia podstawy opodatkowania. Tak jest np. w przypadku podatku od przychodów z budynków. W tym przypadku przychód, a zarazem podstawę opodatkowania, określa się w wartości początkowej podlegającego opodatkowaniu środka trwałego (budynku), ustalanej na początek każdego miesiąca. Stawka podatku wynosi 0,035%. [3]
Innym tego rodzaju przypadkiem jest tzw. podatek minimalny. Obejmuje on krajowe spółki oraz podatkowe grupy kapitałowe, które za rok podatkowy poniosły stratę, albo u których udział (proporcja) dochodu w przychodach ze źródeł przychodów innych niż zyski kapitałowe nie przekroczył 2%. Podstawę opodatkowania ustala się w oparciu o szereg wielkości, przy czym istotne jest m.in. prawidłowe zidentyfikowanie charakteru niektórych kosztów oraz powiązań, w szczególności o charakterze kapitałowym. Kwotę zapłaconego podatku minimalnego odlicza się od podatku obliczonego na zasadach ogólnych. [4]
Przypisy:
[1] art. 22 ustawy CIT
[2] art. 21 ustawy CIT
[3] art. 24b ustawy CIT
[4] art. 24ca ustawy CIT
Podstawa prawna
ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zw. ustawą CIT)