Konwencja wprowadza tzw. minimalny standard. Każde państwo, które do niej przystępuje, musi przyjąć te rozwiązania. Te zasady trafią do każdej umowy podatkowej objętej Konwencją. Obejmują one:

• Zapobieganie nadużyciom (art. 7) – wprowadzamy klauzulę, która pozwala odmówić korzyści podatkowych, jeśli głównym celem transakcji było ich uzyskanie (tzw. test głównego celu – PPT).
• Cel umowy podatkowej (art. 6) – w umowie potwierdzamy, że jej celem jest unikanie podwójnego opodatkowania, a nie stworzenie okazji do całkowitego uniknięcia podatków.
• Usprawnienie współpracy (art. 16) – wprowadzamy nowe standardy rozwiązywania sporów między państwami.

Pozostałe regulacje są dobrowolne. Państwa mogą zdecydować, czy chcą je przyjąć. Dotyczą one między innymi:

• podmiotów transparentnych podatkowo i tzw. niezgodności hybrydowych (art. 3),
• ustalania rezydencji firm, które mają siedzibę w dwóch krajach (art. 4),
• metod unikania podwójnego opodatkowania (art. 5),
• podatku u źródła od dywidend (art. 8),
• zysków ze sprzedaży nieruchomości (klauzula nieruchomościowa – art. 9),
• zakładów położonych w krajach trzecich (art. 10),
• prawa do opodatkowania własnych rezydentów (art. 11),
• przeciwdziałania sztucznemu unikaniu statusu zakładu (art. 12–15),
• korekty zysków podmiotów powiązanych (art. 17),
• arbitrażu (Część VI).

Kiedy państwa podpisują i ratyfikują Konwencję, określają zakres jej przyjęcia. Przedstawiają wtedy wykaz zastrzeżeń i notyfikacji, czyli tak zwane Stanowisko MLI.
Aktualne stanowiska sygnatariuszy są dostępne na stronie OECD w dokumencie Signatories and Parties to the MLI.

Jeśli chcesz sprawdzić, czy i jak Konwencja wpływa na konkretną umowę, skorzystaj z bazy Stanowisk MLI (Matching Database) (strona w języku angielskim) na stronie OECD.

Signatories and Parties to the MLI PDF, 283,06 kB

Applying the Multilateral Instrument Step by Step PDF, 81,04 kB

Zanim ocenisz wpływ Konwencji na konkretny przepis, sprawdź, czy w ogóle ma ona zastosowanie do Twojej umowy. Musisz zweryfikować dwa warunki.

1. Czy druga strona ratyfikowała Konwencję
   
   Konwencja zadziała tylko wtedy, gdy obie strony umowy zakończą procedurę ratyfikacji. Samo podpisanie dokumentu nie wystarczy. Status ratyfikacji sprawdzisz na stronie OECD.
   
   

   Polska ratyfikowała Konwencję MLI, ale Hiszpania nie zakończyła jeszcze procesu ratyfikacji. Oznacza to, że Konwencja nie ma jeszcze zastosowania do tej umowy.

2. Czy obie strony zgłosiły umowę
   

   Obie strony muszą zgłosić daną umowę do objęcia Konwencją (dokonać notyfikacji w swoim Stanowisku MLI). Jeśli zrobi to tylko jedna strona – Konwencja nie będzie miała zastosowania. Możesz to sprawdzić w bazie OECD.
   
   

Przykłady:

• Polska i Wielka Brytania: Obie strony zgłosiły umowę (notyfikowały ją). Konwencja będzie mieć zastosowanie.
• Polska i Holandia: Polska zgłosiła umowę, ale Holandia tego nie zrobiła. Konwencja nie będzie mieć zastosowania.
• Polska i Niemcy: Żadna ze stron nie zgłosiła umowy. Konwencja nie będzie mieć zastosowania.

Jeśli wiesz już, że Konwencja obejmuje daną umowę, sprawdź, jak wpływa ona na jej konkretne przepisy. Musisz w tym celu przeanalizować stanowiska obu państw.

Zasada jest prosta: aby dany przepis Konwencji zmienił umowę, obie strony muszą wyrazić na to zgodę (jest to tak zwany "match"). Wyjątkiem są artykuły 6, 7 oraz 16 – ich przyjęcie jest co do zasady obowiązkowe.

Rodzaje stanowisk

Kiedy przepisy mają zastosowanie

Konwencja MLI może wpływać na przepisy Twojej umowy podatkowej na cztery sposoby. To, który skutek wystąpi, zależy od decyzji (notyfikacji) obu państw.

Rodzaje zmian

Jak ustalić właściwy skutek

Poniżej prezentujemy wykaz terminów rozpoczęcia stosowania Konwencji MLI w Polsce w odniesieniu do poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, z uwzględnieniem podziału na:

1. podatki pobierane u źródła od dochodów nierezydentów (art. 35 ust. 1 lit. a) Konwencji MLI);
2. pozostałe podatki (art. 35 ust. 1 lit. b) Konwencji MLI).

W przypadku opodatkowania w Polsce osób fizycznych będących polskimi rezydentami podatkowymi, osiągających dochody zagraniczne, zastosowanie znajdzie zasada, o której mowa w pkt 2). Okresem podatkowym takich osób fizycznych jest rok kalendarzowy. Oznacza to w praktyce, że zmieniona Konwencją MLI metoda unikania podwójnego opodatkowania będzie miała zastosowanie od kolejnego roku kalendarzowego.

Przykładowo:

• Austria/Słowenia – od 1 stycznia 2019 r.
• Wielka Brytania – od kolejnego roku kalendarzowego po 1 kwietnia 2019 r., tj. od 1 stycznia 2020 r.
• Irlandia – od kolejnego roku kalendarzowego po 1 listopada 2019 r., tj. od 1 stycznia 2020 r.
• Norwegia – od kolejnego roku kalendarzowego po 1 maja 2020 r., tj. od 1 stycznia 2021 r.

Zachęcamy do zapoznania się ze szczegółowymi informacjami dotyczącymi wpływu zmiany metody unikania podwójnego opodatkowania na rozliczenia podatkowe w Polsce osób fizycznych, które osiągają dochody za granicą.

Wykaz terminów rozpoczęcia stosowania MLI w Polsce

Konwencja MLI wchodzi w życie w różnym czasie dla różnych państw. Zależy to od daty ratyfikacji dokumentu przez dany kraj. Dla pierwszych pięciu państw (w tym dla Polski) Konwencja weszła w życie 1 lipca 2018 r.. Dla każdego kolejnego państwa dzieje się to pierwszego dnia miesiąca, który następuje po upływie 3 miesięcy od ratyfikacji.

Aktualne daty dla wszystkich państw sprawdzisz na stronie OECD w dokumencie Signatories and Parties to the MLI.

Kiedy przepisy zaczynają działać (stosowanie)

Procedura wzajemnego porozumiewania się

Polska szeroko przyjmuje postanowienia Konwencji. Zgłosiliśmy do niej 78 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Szacujemy, że ostatecznie Konwencja obejmie ponad 50 z nich.
Aktualnie nie planujemy obejmować Konwencją umów zawartych z 11 jurysdykcjami:

• Algierią,
• Czarnogórą,
• Gruzją,
• Guernsey,
• Jersey,
• Niemcami,
• Nigerią,
• Urugwajem,
• USA,
• Wyspą Man,
• Zambią.

Zakres przyjętych rozwiązań

Przyjęliśmy nie tylko obowiązkowe minimum, ale też dodatkowe rozwiązania. Dotyczą one:

• podmiotów transparentnych podatkowo (art. 3),
• podmiotów o podwójnej siedzibie (art. 4),
• metod unikania podwójnego opodatkowania – zmiana na metodę zaliczenia (art. 5),
• podatku u źródła od dywidend (art. 8),
• klauzuli nieruchomościowej (art. 9),
• prawa do opodatkowania własnych rezydentów (art. 11),
• korekty zysków podmiotów powiązanych (art. 17).

Stanowisko MLI Polski zostało opublikowane:

• w oświadczeniu rządowym w sprawie mocy obowiązującej MLI oraz
• na stronie OECD w dokumencie: Republic of Poland - Status of List of Reservations and Notifications upon Deposit of the Instrument of Ratification.

Republic of Poland - Status of List of Reservations and Notifications upon Deposit of the Instrument of Ratification PDF, 1,75 MB

Konwencja MLI zmienia w niektórych polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO) metodę unikania podwójnego opodatkowania – z metody wyłączenia (zwolnienia) z progresją na metodę odliczenia (zaliczenia/kredytu) proporcjonalnego[1].

W poniższej tabeli zaprezentowano UPO z państwami, w których metoda unikania podwójnego opodatkowania została już zmieniona przez Konwencję MLI bądź zostanie zmieniona w najbliższym czasie:

Metoda nie zmieni się w pozostałych UPO, które modyfikuje Konwencja MLI (lista UPO, które zmienia Konwencja MLI, dostępna jest w tabeli w zakładce Daty rozpoczęcia stosowania Konwencji MLI).

Poniżej przedstawiamy wyjaśnienia dot. zmian w opodatkowaniu osób fizycznych pracujących za granicą, związanych z wejściem w życie Konwencji MLI.

Zasady opodatkowania w Polsce osób pracujących za granicą