0
0
0
CIT - Firmy produkcyjne
Kategoria: CIT
Numer zgłoszenia: Głos_podatnika_CIT_117119
Data zgłoszenia: 06.03.2025
Status pomysłu: Wyjaśnione
Koszty wynagrodzeń pracowników produkcyjnych wraz z narzutami oraz amortyzacja linii produkcyjnej, jako elementy kosztów wytworzenia produktów, powinny być rozliczane w rachunku podatkowym w momencie sprzedaży, analogicznie do zasad bilansowych. Obecnie organy podatkowe wymagają zaliczania tych kosztów do KUP w momencie ich poniesienia, co zmusza podatników do prowadzenia podwójnej ewidencji – osobno dla celów podatkowych i bilansowych. Jest to skomplikowane i generuje dodatkowe obciążenia administracyjne. Tajemnicą poliszynela jest, że niemal każda firma produkcyjna rozlicza wynagrodzenia i amortyzację linii produkcyjnej w koszty wytworzenia produktu, zgodnie z prawem bilansowym i polityką biznesową. Nikt tego później nie wyłącza z kosztów podatkowych, ponieważ przy dużej skali produkcji jest to praktycznie niewykonalne. Warto zatem rozważyć wprowadzenie lex specialis na wzór przepisów dotyczących prac rozwojowych, które pozwalają podatnikowi na elastyczność w rozliczaniu kosztów. Analogicznie, koszty wytworzenia produktów, w tym wynagrodzenia i amortyzacja, mogłyby być rozliczane w momencie sprzedaży, a nie w chwili ich poniesienia. Takie rozwiązanie nie wpłynęłoby negatywnie na budżet państwa, a jedynie przesunęłoby moment uznania kosztów w czasie. Wprowadzenie lex specialis uprościłoby system rozliczeń, ewidencji JPK_KR_PD, zmniejszy obciążenia administracyjne dla przedsiębiorstw i co najważniejsze uwzględni realia funkcjonowania firm produkcyjnych w Polsce.
Zgłoszona propozycja dotycząca umożliwienia rozliczania kosztów wynagrodzeń pracowników produkcyjnych wraz z narzutami oraz kosztów amortyzacji linii produkcyjnej, nie znajduje odzwierciedlenia w obowiązujących przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto, art. 15 ust. 4 ustawy CIT wskazuje, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Należności ze stosunku pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi, stanowią one koszty uzyskania przychodów w momencie ich wypłacenia lub postawienia do dyspozycji pracowników (art. 15 ust. 4g i art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy CIT). Koszty te muszą być odpowiednio udokumentowane i spełniać warunki określone w przepisach ustawy CIT, aby mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Jakkolwiek pewne zasady podatkowe i rachunkowe mogą być zbieżne, to nie można przyjmować, że w każdym przypadku te same regulacje mogą być stosowane w obu obszarach, ponieważ mają one zasadniczo różne cele i funkcje. Przepisy rachunkowe, które regulują sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych i sporządzania sprawozdań finansowych, służą przede wszystkim zapewnieniu wiernego i rzetelnego obrazu sytuacji finansowej jednostki, zaś przepisy podatkowe, w tym regulacje ustawy CIT służą obliczeniu należnych zobowiązań podatkowych.
Aktualnie nie planuje się prac legislacyjnych w omawianym zakresie.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto, art. 15 ust. 4 ustawy CIT wskazuje, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Należności ze stosunku pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi, stanowią one koszty uzyskania przychodów w momencie ich wypłacenia lub postawienia do dyspozycji pracowników (art. 15 ust. 4g i art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy CIT). Koszty te muszą być odpowiednio udokumentowane i spełniać warunki określone w przepisach ustawy CIT, aby mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Jakkolwiek pewne zasady podatkowe i rachunkowe mogą być zbieżne, to nie można przyjmować, że w każdym przypadku te same regulacje mogą być stosowane w obu obszarach, ponieważ mają one zasadniczo różne cele i funkcje. Przepisy rachunkowe, które regulują sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych i sporządzania sprawozdań finansowych, służą przede wszystkim zapewnieniu wiernego i rzetelnego obrazu sytuacji finansowej jednostki, zaś przepisy podatkowe, w tym regulacje ustawy CIT służą obliczeniu należnych zobowiązań podatkowych.
Aktualnie nie planuje się prac legislacyjnych w omawianym zakresie.