0
0
0
Zmiana w uldze rehabilitacyjnej
Kategoria: Inne
Numer zgłoszenia: Głos_podatnika_Inne_117022
Data zgłoszenia: 29.08.2024
Status pomysłu: Wyjaśnione
Sugeruję zmiany w uldze rehabilitacyjnej, bowiem obecnie mogą odliczyć kwotę 2.280 zł. tylko osoby niepełnosprawne, które są właścicielami lub współwłaścicielami samochodu bez względu na grupę inwalidzką. Natomiast osoby, które utraciły wzrok i z tego powodu zlikwidowały samochód mają znaczny stopień niepełnosprawności i muszą korzystać z taksówek nie mogą tego uczynić. Czy nie można rozszerzyć tego przepisu, aby w ramach kwoty 2.280 zł. można korzystać z taksówek, ograniczając ten przepis na osoby o znacznym i umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.
Osoby, które nie są właścicielami/współwłaścicielami samochodu osobowego, spełniają warunki do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226, z późn.zm.), a ponoszą wydatki związane z dojazdami mogą je odliczyć od dochodu.
Stanowi o tym art. 26 ust. 7a pkt 13 ustawy PIT, zgodnie z którym za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatny przewóz:
a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a.
Warto zauważyć, że wydatek, o którym mowa w powyższym przepisie nie jest limitowany.
W zakresie dojazdów, nie jest to jedyny wydatek nielimitowany, który w ramach ulgi rehabilitacyjnej podlega odliczeniu. Kolejnym jest ten, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 15 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem odliczeniu podlegają wydatki poniesione na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11,
d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej.
Zatem osoby, które spełniają warunki do skorzystania z tej preferencji podatkowej, korzystają z taksówek, mogą ten wydatek odliczyć od dochodu, nie ograniczając jego wysokości do limitu 2280 zł. Należy jednak pamiętać, że wydatki, o których mowa powyżej podlegają odliczeniu, jeżeli podatnik ma je udokumentowane.
W przepisach regulujących ulgę rehabilitacyjną uwzględniona jest również sytuacja, w której osoba z niepełnosprawnością jest właścicielem/współwłaścicielem samochodu i go użytkuje. Przy czym w takim przypadku odliczenie jest limitowane, bowiem jego maksymalna wysokość wynosi 2.280 zł. Ustawodawca zatem uwzględnił sytuację, gdy osoba z niepełnosprawnością jest właścicielem samochodu. Brak takiego rozwiązania wymusiłby na osobie z niepełnosprawnością (jedynie z uwagi na możliwość odliczenia), korzystanie z innych środków transportu, a nie ze swojego samochodu, co byłoby nieracjonalne.
Dodatkowo informujemy, że odliczenia wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej może dokonać każda osoba z niepełnosprawnością (niezależnie od stopnia niepełnosprawności), tzn. osoba, która posiada jedno z następujących orzeczeń, przy spełnieniu pozostałych warunków tej preferencji podatkowej:
- orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach,
- decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną,
- orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów,
- orzeczenie o niepełnosprawności, wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r.
Ograniczenie tej preferencji podatkowej do osób z niepełnosprawnością w stopniu znacznym i umiarkowanym nie jest uzasadnione. Warto podkreślić, że celem ulgi jest pomoc, poprzez system podatkowy tym osobom, których codzienne funkcjonowanie jest utrudnione na skutek schorzeń. Innymi słowy ulga ma obejmować jak najszerszy krąg podatników z niepełnosprawnością, a więc również tych, z lekkim stopniem niepełnosprawności.
Stanowi o tym art. 26 ust. 7a pkt 13 ustawy PIT, zgodnie z którym za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatny przewóz:
a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a.
Warto zauważyć, że wydatek, o którym mowa w powyższym przepisie nie jest limitowany.
W zakresie dojazdów, nie jest to jedyny wydatek nielimitowany, który w ramach ulgi rehabilitacyjnej podlega odliczeniu. Kolejnym jest ten, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 15 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem odliczeniu podlegają wydatki poniesione na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11,
d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej.
Zatem osoby, które spełniają warunki do skorzystania z tej preferencji podatkowej, korzystają z taksówek, mogą ten wydatek odliczyć od dochodu, nie ograniczając jego wysokości do limitu 2280 zł. Należy jednak pamiętać, że wydatki, o których mowa powyżej podlegają odliczeniu, jeżeli podatnik ma je udokumentowane.
W przepisach regulujących ulgę rehabilitacyjną uwzględniona jest również sytuacja, w której osoba z niepełnosprawnością jest właścicielem/współwłaścicielem samochodu i go użytkuje. Przy czym w takim przypadku odliczenie jest limitowane, bowiem jego maksymalna wysokość wynosi 2.280 zł. Ustawodawca zatem uwzględnił sytuację, gdy osoba z niepełnosprawnością jest właścicielem samochodu. Brak takiego rozwiązania wymusiłby na osobie z niepełnosprawnością (jedynie z uwagi na możliwość odliczenia), korzystanie z innych środków transportu, a nie ze swojego samochodu, co byłoby nieracjonalne.
Dodatkowo informujemy, że odliczenia wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej może dokonać każda osoba z niepełnosprawnością (niezależnie od stopnia niepełnosprawności), tzn. osoba, która posiada jedno z następujących orzeczeń, przy spełnieniu pozostałych warunków tej preferencji podatkowej:
- orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach,
- decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną,
- orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów,
- orzeczenie o niepełnosprawności, wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r.
Ograniczenie tej preferencji podatkowej do osób z niepełnosprawnością w stopniu znacznym i umiarkowanym nie jest uzasadnione. Warto podkreślić, że celem ulgi jest pomoc, poprzez system podatkowy tym osobom, których codzienne funkcjonowanie jest utrudnione na skutek schorzeń. Innymi słowy ulga ma obejmować jak najszerszy krąg podatników z niepełnosprawnością, a więc również tych, z lekkim stopniem niepełnosprawności.