1
1
0
Brak możliwości zastosowania ulgi rehabilitacyjnej
Kategoria: PIT
Numer zgłoszenia: Głos_podatnika_PIT_115834
Data zgłoszenia: 30.11.2023
Status pomysłu: Wyjaśnione
Umożliwienie zastosowania ulgi rehabilitacyjnej w związku z wydatkiem związanym z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych przy zakupie samochodu przystosowanego do przewozu osoby niepełnosprawnej. Moja córka 31l, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności na stałe w stopniu znacznym - porażenie mózgowe 4 kończynowe wymaga stałej opieki od zawsze na wózku inwalidzkim. Podpisałam umowę jako pełnomocnik córki nie jako rodzic wyłącznie tak można było z PEFRON w programie „Samodzielność–Aktywność–Mobilność!”. Faktura na kwotę 200 tyś. będzie na samochód przystosowany do przewozu osoby niepełnosprawnej. My pokryjemy część tj. 55 tyś. zł 145 tyś PEFRON. Nowy Peugeot Rifter to ok 130 tyś więc dostosowanie ok 70 tyś. Brak możliwości odpisania od dochodu na podstawie ulgi rehabilitacyjnej takiego zakupu. W czym jest lepsze przerobienie samochodu od kupna fabrycznie przystosowanego, nowego, czyli bezpiecznego samochodu. 12 lat temu gdy kupował mąż używany samochód przystosowany gdzie córka wjeżdża na wózku inwalidzkim przez tylne drzwi i pochylnię również nie można było odliczyć takiego samochodu, dziś ten samochód ma 24 lata, dostaliśmy dofinansowanie w programie, który umożliwia zakup wyłącznie nowego lub prawie nowego bo koniecznie z gwarancją roczną lub dwuletnią by PEFRON przyznał dofinansowanie również nie mogę skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej. Proszę, wnioskuję o zmianę przepisów by można odliczyć przynajmniej koszt dostosowania. tj. 70.000 Pozdrawiam
Podatnik będący osobą z niepełnosprawnością oraz podatnik, na którego utrzymaniu pozostaje taka osoba korzysta z różnorakich form wsparcia ze strony państwa. Ulga rehabilitacyjna jest tylko jedną z nich, a nie jedyną.
W przypadku zakupu samochodu osobowego przystosowanego do potrzeb osoby niepełnosprawnej główną formą wsparcia jest dofinansowanie takiego zakupu ze środków PFRON (Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych), przy jednoczesnym zwolnieniu z opodatkowania kwot otrzymanego dofinansowania (art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a ustawy PIT). Jest to rozwiązanie korzystne dla podatników. W praktyce oznacza bowiem, że podatnik z własnych środków płaci tylko część ceny samochodu (np. 25% w podanym przykładzie) oraz nie płaci podatku PIT od kwot dofinansowania.
Dlatego obecnie nie jest rozważana możliwość jego zastąpienia inną formą wsparcia polegającą np. na umożliwieniu odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej 100% wydatków, jakie podatnik poniósł na zakup samochodu osobowego. Również dlatego, że aby podatnik mógł odliczyć 100% wartości samochodu od dochodu, musiałby po pierwsze całość tego wydatku pokryć z własnych środków, po drugie uzyskać dochód roczny w wysokości co najmniej równej poniesionemu wydatkowi (gdyż wydatki nieodliczone w roku ich poniesienia nie podlegają odliczeniu w kolejnych latach), a po trzecie zysk podatnika byłby odroczony w czasie i wyniósłby ok. 12% poniesionego wydatku, co oznacza, że pozostałe 88% podatnik musiałby nadal sam sfinansować.
W przypadku zakupu samochodu osobowego przystosowanego do potrzeb osoby niepełnosprawnej główną formą wsparcia jest dofinansowanie takiego zakupu ze środków PFRON (Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych), przy jednoczesnym zwolnieniu z opodatkowania kwot otrzymanego dofinansowania (art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a ustawy PIT). Jest to rozwiązanie korzystne dla podatników. W praktyce oznacza bowiem, że podatnik z własnych środków płaci tylko część ceny samochodu (np. 25% w podanym przykładzie) oraz nie płaci podatku PIT od kwot dofinansowania.
Dlatego obecnie nie jest rozważana możliwość jego zastąpienia inną formą wsparcia polegającą np. na umożliwieniu odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej 100% wydatków, jakie podatnik poniósł na zakup samochodu osobowego. Również dlatego, że aby podatnik mógł odliczyć 100% wartości samochodu od dochodu, musiałby po pierwsze całość tego wydatku pokryć z własnych środków, po drugie uzyskać dochód roczny w wysokości co najmniej równej poniesionemu wydatkowi (gdyż wydatki nieodliczone w roku ich poniesienia nie podlegają odliczeniu w kolejnych latach), a po trzecie zysk podatnika byłby odroczony w czasie i wyniósłby ok. 12% poniesionego wydatku, co oznacza, że pozostałe 88% podatnik musiałby nadal sam sfinansować.