Konstrukcja zwolnienia podmiotowego określona w art. 113 ustawy o VAT stanowi implementację szczególnej procedury dla małych przedsiębiorców w zakresie zwolnienia lub stopniowego obniżania podatku przewidzianej w dyrektywie VAT. Dyrektywa VAT (oraz poprzedzająca ją VI dyrektywa) przewiduje, że tzw. zwolnienie podmiotowe stanowi opcję możliwą do wprowadzenia. Polska skorzystała z tego rozwiązania. Dyrektywa VAT w art. 283 przewiduje pewne wyłączenia z możliwości stosowania przez podatników zwolnienia podmiotowego w podatku VAT oraz daje uprawnienie dla państw członkowskich do formułowania dodatkowych ograniczeń odnoszących się do stosowania tego zwolnienia. Dyrektywa VAT pozostawia państwom członkowskim elastyczność w zakresie kształtowania takich dodatkowych wyłączeń. W wypełnieniu ww. rozwiązania dyrektywy VAT w Polsce zwolnienia podmiotowego w podatku VAT nie stosuje się m.in. do podatników świadczących usługi prawnicze, w zakresie doradztwa (z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego) – art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a-b ustawy o VAT.

Wróć do strony głównej