3
0
3
31zo ustawy o COVID-19 - martwy przepis tarczy antykryzysowej
Kategoria: PIT
Numer zgłoszenia: Głos_podatnika_PIT_114733
Data zgłoszenia: 09.06.2020
Status pomysłu: Wyjaśnione
Art. 31zx ustawy o COVID-19 mówi: Przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.
Tymczasem ta stronie podatki.gov.pl napisano: Jeżeli pracodawca skorzystał ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne pracowników, tzn. pobrał składki z wynagrodzenia pracowników i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.
W/w stanowisko KAS czyni art. 31zx martwym, ponieważ nie ma podatku od braku przysporzenia, ale jest podatek od nieopłaconych kosztów, co dla podatnika jest równoznaczne.
Tymczasem ta stronie podatki.gov.pl napisano: Jeżeli pracodawca skorzystał ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne pracowników, tzn. pobrał składki z wynagrodzenia pracowników i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.
W/w stanowisko KAS czyni art. 31zx martwym, ponieważ nie ma podatku od braku przysporzenia, ale jest podatek od nieopłaconych kosztów, co dla podatnika jest równoznaczne.
Skutki w podatku dochodowym zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracowników - art. 31zo ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (ustawa COVID-19), należy rozpatrywać w dwóch aspektach:
• od strony przychodu pracodawcy z tytułu tego zwolnienia oraz
• od strony kosztów uzyskania przychodu nieodprowadzonych/nieopłaconych składek przez pracodawcę.
Zgodnie z art. 31zx ustawy COVID-19, pracodawca nie ma przysporzenia, czyli przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania składek pracowników. W przeciwnym przypadku, zastosowanie tego zwolnienia prowadziłoby de facto do przysporzenia po stronie pracodawcy w postaci zmniejszenia jego zobowiązań związanych z zatrudnieniem.
Dzięki rozwiązaniu z art. 31zo ust. 1 ustawy COVID-19, pracodawca nie stawia do dyspozycji pracownika wynagrodzenia brutto, gdyż część z tego wynagrodzenia ma prawo zatrzymać i nim swobodnie dysponować we własnym zakresie. Trudno zatem mówić w odniesieniu do tego przysporzenia, że jest ono równocześnie wydatkiem, a co za tym idzie kosztem podatkowym.
• od strony przychodu pracodawcy z tytułu tego zwolnienia oraz
• od strony kosztów uzyskania przychodu nieodprowadzonych/nieopłaconych składek przez pracodawcę.
Zgodnie z art. 31zx ustawy COVID-19, pracodawca nie ma przysporzenia, czyli przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania składek pracowników. W przeciwnym przypadku, zastosowanie tego zwolnienia prowadziłoby de facto do przysporzenia po stronie pracodawcy w postaci zmniejszenia jego zobowiązań związanych z zatrudnieniem.
Dzięki rozwiązaniu z art. 31zo ust. 1 ustawy COVID-19, pracodawca nie stawia do dyspozycji pracownika wynagrodzenia brutto, gdyż część z tego wynagrodzenia ma prawo zatrzymać i nim swobodnie dysponować we własnym zakresie. Trudno zatem mówić w odniesieniu do tego przysporzenia, że jest ono równocześnie wydatkiem, a co za tym idzie kosztem podatkowym.